Επίλεκτοι

Υπάρχεις. Είσαι Εσύ. Βρίσκεσαι Εδώ. Διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Έχεις σκεφτεί πόσα πράγματα έπρεπε να γίνουν, απλώς για να μπορέσεις να Υπάρξεις; Πόσα πράγματα έπρεπε να γίνουν για να είσαι Εσύ; Πόσα πράγματα για να βρίσκεσαι Εδώ; Πόσα πράγματα για να διαβάζεις αυτές τις Γραμμές;

Δεν ήταν πάντα έτσι ο Κόσμος. Δεν υπήρχαν πάντα Υπολογιστές. Δεν υπήρχε πάντα Γραφή. Δεν υπήρχε πάντα Γλώσσα. Δεν υπήρχαν πάντα Άνθρωποι. Δεν υπήρχες πάντα Εσύ.
Δεν υπήρχε πάντα αυτή η Ζωή, η ζωή του DNA. Δεν υπήρχε πάντα αυτό το κλίμα στη Γη. Δεν υπήρχε πάντα Γη. Δεν υπήρχε πάντα Ήλιος. Δεν υπήρχε πάντα Γαλαξίας.

Όλα αυτά υπήρξαν από το Τίποτα. Γιατί το Τίποτα δεν είναι απαραίτητα άδειο. Και το Tίποτα είναι γεμάτο. Από Δυνατότητες. Από Ευκαιρίες.

Και το Τίποτα έγινε Κάτι. Και έγιναν οι γαλαξίες και τα αστέρια κι ανάμεσά τους κι ο δικός μας Γαλαξίας και το δικό μας Αστέρι, ο Ήλιος. Και λέω ότι είναι "δικά μας", αλλά εννοώ ότι εμείς είμαστε δικοί τους. Κι έγινε κι η Γη και η Σελήνη. Κι εμφανίστηκε και η Ζωή. Κι οι Άνθρωποι και η Γλώσσα και η Γραφή κι οι Υπολογιστές κι Εσύ.

Συνειδητοποιείς πόσο πολύπλοκη και συγκεκριμένη είναι η διαδικασία με την οποία η Σελήνη γυρίζει γύρω από τη Γη, η Γη και η Σελήνη και όλοι οι άλλοι πλανήτες με τους δορυφόρους τους γύρω από των Ήλιο, Ο Ήλιος και η Γη και η Σελήνη και όλοι οι άλλοι πλανήτες με τους δορυφόρους τους και όλα τα άλλα ηλιακά συστήματα του Γαλαξία με τους πλανήτες και τους δορυφόρους τους γύρω από το Κέντρο του Γαλαξία;

Συνειδητοποιείς πώς μερικά μόνο υποατομικά σωματίδια συνδυάζονται για να σχηματίσουν όλα τα πρωτόνια και τα νετρόνια; Συνειδητοποιείς πώς οι διαφορετικοί συνδυασμοί ηλεκτρονίων, πρωτονίων και νετρονίων σχηματίζουν όλα τα χημικά στοιχεία, που όμως είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους; Πόσο μοιάζει το οξυγόνο με το σίδερο στα δικά μας μάτια; Πόσο περισσότερο διαφορετικά θα μπορούσαν δύο πράγματα να φαίνονται στα μάτια μας, για να μας φαίνεται απίστευτο ότι φτιάχνονται από τα ίδια υλικά;

Κι έπειτα, οι διαφορετικοί συνδυασμοί αυτών των στοιχείων, φτιάχνουν τόσα άλλα πράγματα που πάλι φαίνονται εντελώς διαφορετικά. Κι έχουμε το ξύλο και το μάρμαρο, έχουμε τα πάντα. Έχουμε τη Ζωή. 12 άτομα υδρογόνου, 10 άνθρακα, 7 οξυγόνου και 1 φωσφόρου σε κατάλληλες θέσεις μεταξύ τους είναι αυτά που χρειάζονται για μία μονάδα DNA. Και με τέσσερις μόνο εκδοχές αυτής της μονάδας γίνονται αρκετοί διαφορετικοί συνδυασμοί ώστε να περικλείσουν τις αμέτρητες πληροφορίες που χρειάζονται και για τον πιο απλό οργανισμό.

Ξέρεις πόσα έπρεπε να γίνουν για να υπάρξεις; Από ένα μόνο τόσο δα μικρό κύτταρο έγινες όλος εσύ. Φανταστικοεκατομμύρια χημικές αντιδράσεις, μέσα σε πολύ συγκεκριμένα περιθώρια χρονισμού, για να πας από το ενα κύτταρο στα τρισεκατομμύρια που σε αποτελούν, σε απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους. Αν δεν είχαν πετύχει όλα αυτά δεν θα είχες συναίσθηση της συνείδητότητάς σου, δεν θα κατανοούσες τη Γλώσσα, δεν θα αναγνώριζες τη Γραφή. Δεν θα μπορούσες να διαβάζεις και να καταλαβαίνεις και να επεξεργάζεσαι και να έχεις αποψη για αυτές τις Γραμμές.

Συνειδητοποιείς πόσο δύσκολη δουλειά είναι να υπάρχεις; Συνειδητοποιείς πόσες δουλειές γίνονται ασταμάτητα απλώς για να είσαι αυτό που είσαι, να είσαι εκεί που είσαι και τίποτα παραπάνω; Συνειδητοποιείς πόσα περισσότερα πρέπει να γίνουν για να αλλάζεις κάθε φορά αυτό που είσαι ή το πού είσαι; Συνειδητοποιείς πόσο ακριβή και σπάταλη κατασκευή είσαι; Συνειδητοποιείς πόσο ενέργεια καταναλώνεις, χωρίς να υπολογίσουμε πόση ενέργεια χρησιμοποιείς για τις τεχνολογικές, μηχανολογικές και άλλες προεκτάσεις σου;

Συνειδητοποιείς πόσα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν πάει διαφορετικά; Όσο πιο πίσω στο χρόνο πας, τόσο πιο μικρή αλλαγή θα χρειαζόταν για να κάνει της ίδιας τάξης διαφορά στο σήμερα.

Συνειδητοποιείς πόσο εξαρτήθηκες από ό, τι έχει ήδη συμβεί;

Συνειδητοποιείς πόσο εξαρτάσαι από ό, τι συμβαίνει γύρω σου;

Συνειδητοποιείς πόσο εξαρτάσαι ακόμα από ό, τι έχει ήδη συμβεί;

Θα μπορούσες κάλλιστα να μην έχεις υπάρξει. Αλλά υπήρξες.

Απλώς και μόνο το ότι υπήρξες ήταν ενάντια στις πιθανότητες. Μια μικρή διαφορά στη ζωή οποιουδήποτε προγόνου σου θα έσβηνε τη γραμμή του γενεολογικού δέντρου στην οποία ανήκες, θα σε έσβηνε από την εικόνα και δεν θα ήσουν πάρα μία αχρείαστη εναλλακτική πιθανότητα. Αλλά ακόμα και αν έφταναν να υπάρξουν μέχρι και οι γονείς σου, κάποιες αλλαγές στις συνθήκες θα μπορούσαν να τους κρατήσουν μακριά. Αλλά ακόμα και αν βρίσκονταν μαζί και έκαναν οικογένεια πάλι, ξέρεις πόσα διαφορετικά "παιδιά" θα μπορούσαν να είναι τη θέση σου; Μια μικρή, απειροελάχιστη διαφορά στις συνθήκες και κάποιος άλλος από τους αμέτρητους συνδυασμούς του γενετικού υλικού των γονιών σου θα είχε δώσει ζωή σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Το ίδιο ισχύει για τους γονείς σου, τον καθένα χωριστά. Και τους γονείς των γονιών σου.

Έχει σημασία αν ήταν θεός, μοίρα, τύχη, τυχαιότητα ή οτιδήποτε άλλο; Έχει σημασία αν κάποιος ή κάτι σε επέλεξε "συνειδητά" ή αν η ύπαρξή σου ήταν απλώς θέμα πιθανοτήτων;

Κληρώθηκες.

Υπήρξες. Και η πορεία σου σε έφερε αυτή τη μέρα σ' αυτόν τον Υπολογιστή, στο Ίντερνετ, σ' αυτήν την Ιστοσελίδα. Αλλά ακόμα κι έτσι δεν αρκούν όλα αυτά.

Κι η δική μου ύπαρξη ήταν ενάντια στις πιθανότητες. Αμέτρητα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί διαφορετικά και θα οδηγούσαν στην μη δημιουργία μου.

Και πώς θα διάβαζες αυτές τις γραμμές όχι μόνο αν δεν είχα υπάρξει κι εγώ, αλλά και αν για οποιοδήποτε λόγο δεν τις είχα γράψει εξ αρχής;

Βλέπεις πόσο ενάντια στις πιθανότητες είναι αυτή η αλληλεπίδρασή μας;

Η ύλη είναι η εξαίρεση του κανόνα του κενού. Η ζωή είναι η εξαίρεση του κανόνα της ύλης. Η συνείδηση είναι η εξαίρεση του κανόνα της ζωής.

Βλέπεις πόσο είμαστε η εξαίρεση της εξαίρεσης;

Αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι κανόνες, δεν θα είχαν υπάρξει οι εξαιρέσεις τους. Και αυτή είναι η παραδοξότητα της ύπαρξής μας: Είμαστε τόσο α-πίθανοι που είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς αν είμαστε αποτέλεσμα λάθους... ή αν είμαστε επιλεγμένοι.

Μάλλον και τα δύο ταυτόχρονα. Ή ίσως τίποτα από τα δύο. Ή καλυτερα και τα δύο και τίποτα από τα δύο... ταυτόχρονα...

Ε, και;

Ωραία...

Ονειρευόσουν όταν ήσουν παιδί ότι θα γίνεις φωτογράφος και ξαφνικά έχεις ήδη μεγαλώσει και δουλεύεις (σκοτώνεσαι, καλύτερα) σε μια εταιρία κάνοντας κανείς δεν ξέρει τι.

Ονειρευόσουν να μπεις στη νομική/ιατρική/πληροφορική/... από πάντα και βρίσκεσαι τρίτη φορά να δίνεις αυτές τις χαζές πανελλήνιες.

Ονειρευόσουν να μπεις στην νομική/ιατρική/πληροφορική/... έδωσες τρεις φορές αλλά δεν πέρασες, τελικά τελείωσες μια απ' τις άλλες, άσχετες σχολές που πέρασες, έδωσες δύο φορές κατατακτήριες, πέρασες (ίσως έπαιξε και κάποιο ρόλο που ο θείος σου μίλησε σε έναν γνωστό του στο πανεπιστήμιο), μόνο και μόνο για να ανακαλύψεις μια πολύ δυσάρεστη αλήθεια που κανείς δεν σου είχε πει: ότι το πανεπιστήμιο είναι μια ανοργάνωτη και πολιτικοποιημένη κοροϊδία από συμφέροντα.

Ονειρευόσουν να πιάσεις δουλειά με το που θα γίνεις δεκαοχτώ, ότι θα ανεξαρτητοποιηθείς από την δεύτερη μέρα που θα ζεις ως ενήλικας και νά 'σαι, είκοσι, εικοσιπέντε, τριάντα, ακόμα ζεις με τους γονείς σου, ακόμα σπουδάζεις, ακόμα δεν ξέρεις τι θα κάνεις, ακόμα δεν καταλαβαίνεις πώς λειτουργούν τα πράγματα.

Ονειρευόσουν να πάρεις δίπλωμα οδήγησης με το που θα ενηλικιωθείς, αλλά να που είσαι είκοσι, εικοσιπέντε, τριάντα κι ακόμα εξαρτάσαι από συγκοινωνίες, φίλους και ταξί κι η βενζίνη όλο ανεβαίνει.

Ονειρευόσουν το μέλλον σου με λεφτά όχι λόγω μαφίας ή φήμης, αλλά λόγω καλής δουλειάς και τώρα βλέπεις τα χρέη στις τρεις πιστωτικές σου κάρτες να χτίζονται.

Ονειρευόσουν να έχεις διαφορετική γκόμενα/γκόμενο κάθε μήνα και με το ζόρι έχεις έναν το χρόνο.

Ονειρευόσουν να βρεις έναν άνθρωπο ξεχωριστό, με τον οποίο θα καταλαβαινόσαστε, αλλά οι ξεχωριστοί άνθρωποι που συνάντησες δεν ήθελαν εσένα και αυτοί που ήθελαν εσένα δεν ήταν ξεχωριστοί.

Ονειρευόσουν το ένα ή το άλλο και όχι τίποτα τρελό, μόνο πράγματα λογικά, που οι άνθρωποι γύρω σου δεν μπήκαν στον κόπο να σου προειδοποιήσουν ότι δεν γίνονται, ακριβώς επειδή είναι λογικά, ενώ ο κόσμος είναι συνήθως παράλογος.

Ε, και;

Και τι θα κάνεις τώρα; Ποιο το νόημα να χτυπάς το πόδι κάτω και να λες με παράπονο "αλλιώς μου είπαν ότι θα είναι τα πράγματα ";

Σου είπαν ψέματα. Είτε σκόπιμα, είτε από αμέλεια, είτε από βλακεία, είτε από ευσεβείς πόθους, σου είπαν ψέματα. Οι γονείς σου που σου έλεγαν να μην βγεις με τους φίλους σου, αλλά να κάτσεις να διαβάσεις, γιατί αυτό είναι το καλό για το μέλλον σου σου είπαν ψέματα. Οι γονείς σου που σε σταμάτησαν απ' το χορό την χρονιά που έδινες πανελλήνιες για να συγκεντρωθείς στις εξετάσεις, γιατί έτσι θα αποδώσεις καλύτερα, σου είπαν ψέματα.

Οι καθηγητές που σου έλεγαν ότι είναι καλύτερο να μην μπεις στην σχολή που θες, αλλά σε κάποια "καλύτερη" (δηλαδή με υψηλότερη βάση) γιατί έτσι δεν θα πάει χαμένος ο βαθμός σου, σου είπαν ψέματα. Οι καθηγητές που σου έλεγαν πόσο καλές σχολές είναι η ιατρική ή η νομική σου είπαν ψέματα. Οι καθηγητές που σου έλεγαν ότι στο πανεπιστήμιο είναι αλλιώς τα πράγματα, πρέπει να κοιτάς την ουσία και να είσαι ξύπνιος και όχι να παπαγαλίζεις, σου είπαν ψέματα.

Οι προϊστάμενοι που σου έλεγαν ότι έτσι θα το θυμούνται ότι έκανες υπερωρίες πάνω στις υπερωρίες, απλήρωτες, βέβαια, και μετά έδωσαν την προαγωγή στο βαφτισιμιό τους, σου είπαν ψέματα.

Όλοι αυτοί που σου είπαν ότι η εξυπνάδα και η εργατικότητα αμοίβονται, σου είπαν ψέματα. Γιατί όχι μόνο δεν αμοίβονται, αλλά τιμωρούνται κι όλας. Αν αρχίσουν να αμοίβονται οι έξυπνοι και οι εργατικοί δεν είναι σίγουρο ότι θα μείνει χώρος για όλους τους γιους, τους ξαδέρφους, τις θείες, τους γκόμενους, τις κολλητές των βουλευτών, των δημάρχων, των αντιδημάρχων, των δημοτικών συμβούλων, των τραγουδιστών, των τηλεπαρουσιαστών, του οποιουδήποτε έχει την παραμικρή δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τη θέση του για να "βολέψει" άλλους.

Όλοι αυτοί που σου έλεγαν ότι η εξυπνάδα και ομορφιά εκτιμώνται σου είπαν ψέματα. Γιατί όχι μόνο δεν εκτιμώνται, αλλά τιμωρούνται κι όλας. Δεν υπάρχει χώρος για αυτά, αφού οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να αλληλοϋποτιμούνται και να θεωρούν τους εαυτούς τους αξιωματικά και δικαιωματικά καλύτερους από όλους τους άλλους. Χαλάς την πιάτσα, πώς το λένε.

Όλοι αυτοί που σου έκαναν μαθήματα ηθικής, να κάνεις το σωστό, να είσαι δίκαιος, να έχεις αξιοπρέπεια και θα σου ανταποδωθεί σου είπαν ψέματα. Αν συμπεριφέρεσαι σωστά, οι άλλοι θα σου συμπεριφέρονται ακόμα χειρότερα. Αν παίζεις δίκαια, απλώς θα κερδίσει αυτός που έκλεψε. Ένας από όλους τους υπόλοιπους που έκλεψαν. Κάποιες φορές ούτε καν αυτός που έκλεψε καλύτερα, αλλά αυτός που έκλεψε και είχε και μέσο. Δεν χωράει η ηθική, το σωστό, το δίκαιο, η αξιοπρέπεια στον κόσμο γύρω σου.

Ε, και;

Σου είπαν ψέματα. Τώρα τουλάχιστον ξέρεις αυτό το κομμάτι της αλήθειας. Και τώρα υπάρχει μια επιλογή που πρέπει να κάνεις. Πρέπει να επιλέξεις ποιον δρόμο θα ακολουθήσεις. Θα ακολουθήσεις το παραδειγμά τους; Θα αρχίσεις να λες κι εσύ ψέματα στον εαυτό σου και στους άλλους; Θα αρχίσεις να κλέβεις και να υποκρίνεσαι "αφού έτσι κάνουν όλοι" κι "αφού αλλιώς δεν έχεις στον ήλιο μοίρα"; Θα βοηθήσεις κι εσύ σ' αυτή διαιώνιση;

Η αξιοπρέπειά σου είναι το μόνο πράγμα που σου ανήκει πραγματικά και είναι και το μόνο πράγμα που αξίζει να έχεις. Η Βάλερι το είπε πολύ καλύτερα από εμένα στο V for Vendetta.

Βρες την αξιοπρέπειά σου. Ξέχνα τα ψέματα και κράτα μόνο την αλήθεια. Ξέχνα αυτά που δεν έγιναν όταν έπρεπε να γίνουν. Δες το τωρα. Έλα στο τώρα. Βρες την αλήθεια αυτού του τώρα και κάνε καινούρια όνειρα.

Αλλά μην περιμένεις να σε βοηθήσει τίποτα και κανένας. Θα πρέπει να συνηθίσεις να ακούς "δεν γίνεται" και "δεν μπορείς" και "δεν αξίζεις" και "δεν είσαι αρκετά καλός". Θα πρέπει να μάθεις να τα αγνοείς. Γιατί είναι δικαιολογίες. Συνήθως, είναι απλώς εκτός θέματος.

Ε, και;

Μόνο έναν σε έναν άνθρωπο είσαι υπόλογος. Μόνο σε έναν άνθρωπο είσαι υποχρεωμένος. Μόνο σε έναν άνθρωπο λογοδοτείς.

Για τον εαυτό σου, μόνο, πρέπει να θες να είσαι, να γίνεσαι και να κάνεις ό, τι καλύτερο μπορείς. Και πώς θα το κάνεις αυτό; Δεν ξέρω.

Βρες τρόπο.

Δεν είναι διαταγή αυτό, ούτε ειρωνία. Δεν είναι αδιαφορία ή υπεροψία.

Είναι παράκληση.

Βρες τρόπο.

Κι αν βρεις έναν έλα να μου τον πεις κι εμένα. Κι αν βρω κάποιον πρώτα, θα είσαι από τους πρώτους που θα το μάθουν.