Υπάρχεις. Είσαι Εσύ. Βρίσκεσαι Εδώ. Διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Έχεις σκεφτεί πόσα πράγματα έπρεπε να γίνουν, απλώς για να μπορέσεις να Υπάρξεις; Πόσα πράγματα έπρεπε να γίνουν για να είσαι Εσύ; Πόσα πράγματα για να βρίσκεσαι Εδώ; Πόσα πράγματα για να διαβάζεις αυτές τις Γραμμές;
Δεν ήταν πάντα έτσι ο Κόσμος. Δεν υπήρχαν πάντα Υπολογιστές. Δεν υπήρχε πάντα Γραφή. Δεν υπήρχε πάντα Γλώσσα. Δεν υπήρχαν πάντα Άνθρωποι. Δεν υπήρχες πάντα Εσύ.
Δεν υπήρχε πάντα αυτή η Ζωή, η ζωή του DNA. Δεν υπήρχε πάντα αυτό το κλίμα στη Γη. Δεν υπήρχε πάντα Γη. Δεν υπήρχε πάντα Ήλιος. Δεν υπήρχε πάντα Γαλαξίας.
Όλα αυτά υπήρξαν από το Τίποτα. Γιατί το Τίποτα δεν είναι απαραίτητα άδειο. Και το Tίποτα είναι γεμάτο. Από Δυνατότητες. Από Ευκαιρίες.
Και το Τίποτα έγινε Κάτι. Και έγιναν οι γαλαξίες και τα αστέρια κι ανάμεσά τους κι ο δικός μας Γαλαξίας και το δικό μας Αστέρι, ο Ήλιος. Και λέω ότι είναι "δικά μας", αλλά εννοώ ότι εμείς είμαστε δικοί τους. Κι έγινε κι η Γη και η Σελήνη. Κι εμφανίστηκε και η Ζωή. Κι οι Άνθρωποι και η Γλώσσα και η Γραφή κι οι Υπολογιστές κι Εσύ.
Συνειδητοποιείς πόσο πολύπλοκη και συγκεκριμένη είναι η διαδικασία με την οποία η Σελήνη γυρίζει γύρω από τη Γη, η Γη και η Σελήνη και όλοι οι άλλοι πλανήτες με τους δορυφόρους τους γύρω από των Ήλιο, Ο Ήλιος και η Γη και η Σελήνη και όλοι οι άλλοι πλανήτες με τους δορυφόρους τους και όλα τα άλλα ηλιακά συστήματα του Γαλαξία με τους πλανήτες και τους δορυφόρους τους γύρω από το Κέντρο του Γαλαξία;
Συνειδητοποιείς πώς μερικά μόνο υποατομικά σωματίδια συνδυάζονται για να σχηματίσουν όλα τα πρωτόνια και τα νετρόνια; Συνειδητοποιείς πώς οι διαφορετικοί συνδυασμοί ηλεκτρονίων, πρωτονίων και νετρονίων σχηματίζουν όλα τα χημικά στοιχεία, που όμως είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους; Πόσο μοιάζει το οξυγόνο με το σίδερο στα δικά μας μάτια; Πόσο περισσότερο διαφορετικά θα μπορούσαν δύο πράγματα να φαίνονται στα μάτια μας, για να μας φαίνεται απίστευτο ότι φτιάχνονται από τα ίδια υλικά;
Κι έπειτα, οι διαφορετικοί συνδυασμοί αυτών των στοιχείων, φτιάχνουν τόσα άλλα πράγματα που πάλι φαίνονται εντελώς διαφορετικά. Κι έχουμε το ξύλο και το μάρμαρο, έχουμε τα πάντα. Έχουμε τη Ζωή. 12 άτομα υδρογόνου, 10 άνθρακα, 7 οξυγόνου και 1 φωσφόρου σε κατάλληλες θέσεις μεταξύ τους είναι αυτά που χρειάζονται για μία μονάδα DNA. Και με τέσσερις μόνο εκδοχές αυτής της μονάδας γίνονται αρκετοί διαφορετικοί συνδυασμοί ώστε να περικλείσουν τις αμέτρητες πληροφορίες που χρειάζονται και για τον πιο απλό οργανισμό.
Ξέρεις πόσα έπρεπε να γίνουν για να υπάρξεις; Από ένα μόνο τόσο δα μικρό κύτταρο έγινες όλος εσύ. Φανταστικοεκατομμύρια χημικές αντιδράσεις, μέσα σε πολύ συγκεκριμένα περιθώρια χρονισμού, για να πας από το ενα κύτταρο στα τρισεκατομμύρια που σε αποτελούν, σε απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους. Αν δεν είχαν πετύχει όλα αυτά δεν θα είχες συναίσθηση της συνείδητότητάς σου, δεν θα κατανοούσες τη Γλώσσα, δεν θα αναγνώριζες τη Γραφή. Δεν θα μπορούσες να διαβάζεις και να καταλαβαίνεις και να επεξεργάζεσαι και να έχεις αποψη για αυτές τις Γραμμές.
Συνειδητοποιείς πόσο δύσκολη δουλειά είναι να υπάρχεις; Συνειδητοποιείς πόσες δουλειές γίνονται ασταμάτητα απλώς για να είσαι αυτό που είσαι, να είσαι εκεί που είσαι και τίποτα παραπάνω; Συνειδητοποιείς πόσα περισσότερα πρέπει να γίνουν για να αλλάζεις κάθε φορά αυτό που είσαι ή το πού είσαι; Συνειδητοποιείς πόσο ακριβή και σπάταλη κατασκευή είσαι; Συνειδητοποιείς πόσο ενέργεια καταναλώνεις, χωρίς να υπολογίσουμε πόση ενέργεια χρησιμοποιείς για τις τεχνολογικές, μηχανολογικές και άλλες προεκτάσεις σου;
Συνειδητοποιείς πόσα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν πάει διαφορετικά; Όσο πιο πίσω στο χρόνο πας, τόσο πιο μικρή αλλαγή θα χρειαζόταν για να κάνει της ίδιας τάξης διαφορά στο σήμερα.
Συνειδητοποιείς πόσο εξαρτήθηκες από ό, τι έχει ήδη συμβεί;
Συνειδητοποιείς πόσο εξαρτάσαι από ό, τι συμβαίνει γύρω σου;
Συνειδητοποιείς πόσο εξαρτάσαι ακόμα από ό, τι έχει ήδη συμβεί;
Θα μπορούσες κάλλιστα να μην έχεις υπάρξει. Αλλά υπήρξες.
Απλώς και μόνο το ότι υπήρξες ήταν ενάντια στις πιθανότητες. Μια μικρή διαφορά στη ζωή οποιουδήποτε προγόνου σου θα έσβηνε τη γραμμή του γενεολογικού δέντρου στην οποία ανήκες, θα σε έσβηνε από την εικόνα και δεν θα ήσουν πάρα μία αχρείαστη εναλλακτική πιθανότητα. Αλλά ακόμα και αν έφταναν να υπάρξουν μέχρι και οι γονείς σου, κάποιες αλλαγές στις συνθήκες θα μπορούσαν να τους κρατήσουν μακριά. Αλλά ακόμα και αν βρίσκονταν μαζί και έκαναν οικογένεια πάλι, ξέρεις πόσα διαφορετικά "παιδιά" θα μπορούσαν να είναι τη θέση σου; Μια μικρή, απειροελάχιστη διαφορά στις συνθήκες και κάποιος άλλος από τους αμέτρητους συνδυασμούς του γενετικού υλικού των γονιών σου θα είχε δώσει ζωή σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Το ίδιο ισχύει για τους γονείς σου, τον καθένα χωριστά. Και τους γονείς των γονιών σου.
Έχει σημασία αν ήταν θεός, μοίρα, τύχη, τυχαιότητα ή οτιδήποτε άλλο; Έχει σημασία αν κάποιος ή κάτι σε επέλεξε "συνειδητά" ή αν η ύπαρξή σου ήταν απλώς θέμα πιθανοτήτων;
Κληρώθηκες.
Υπήρξες. Και η πορεία σου σε έφερε αυτή τη μέρα σ' αυτόν τον Υπολογιστή, στο Ίντερνετ, σ' αυτήν την Ιστοσελίδα. Αλλά ακόμα κι έτσι δεν αρκούν όλα αυτά.
Κι η δική μου ύπαρξη ήταν ενάντια στις πιθανότητες. Αμέτρητα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί διαφορετικά και θα οδηγούσαν στην μη δημιουργία μου.
Και πώς θα διάβαζες αυτές τις γραμμές όχι μόνο αν δεν είχα υπάρξει κι εγώ, αλλά και αν για οποιοδήποτε λόγο δεν τις είχα γράψει εξ αρχής;
Βλέπεις πόσο ενάντια στις πιθανότητες είναι αυτή η αλληλεπίδρασή μας;
Η ύλη είναι η εξαίρεση του κανόνα του κενού. Η ζωή είναι η εξαίρεση του κανόνα της ύλης. Η συνείδηση είναι η εξαίρεση του κανόνα της ζωής.
Βλέπεις πόσο είμαστε η εξαίρεση της εξαίρεσης;
Αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι κανόνες, δεν θα είχαν υπάρξει οι εξαιρέσεις τους. Και αυτή είναι η παραδοξότητα της ύπαρξής μας: Είμαστε τόσο α-πίθανοι που είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς αν είμαστε αποτέλεσμα λάθους... ή αν είμαστε επιλεγμένοι.
Μάλλον και τα δύο ταυτόχρονα. Ή ίσως τίποτα από τα δύο. Ή καλυτερα και τα δύο και τίποτα από τα δύο... ταυτόχρονα...
Δεν ήταν πάντα έτσι ο Κόσμος. Δεν υπήρχαν πάντα Υπολογιστές. Δεν υπήρχε πάντα Γραφή. Δεν υπήρχε πάντα Γλώσσα. Δεν υπήρχαν πάντα Άνθρωποι. Δεν υπήρχες πάντα Εσύ.
Δεν υπήρχε πάντα αυτή η Ζωή, η ζωή του DNA. Δεν υπήρχε πάντα αυτό το κλίμα στη Γη. Δεν υπήρχε πάντα Γη. Δεν υπήρχε πάντα Ήλιος. Δεν υπήρχε πάντα Γαλαξίας.
Όλα αυτά υπήρξαν από το Τίποτα. Γιατί το Τίποτα δεν είναι απαραίτητα άδειο. Και το Tίποτα είναι γεμάτο. Από Δυνατότητες. Από Ευκαιρίες.
Και το Τίποτα έγινε Κάτι. Και έγιναν οι γαλαξίες και τα αστέρια κι ανάμεσά τους κι ο δικός μας Γαλαξίας και το δικό μας Αστέρι, ο Ήλιος. Και λέω ότι είναι "δικά μας", αλλά εννοώ ότι εμείς είμαστε δικοί τους. Κι έγινε κι η Γη και η Σελήνη. Κι εμφανίστηκε και η Ζωή. Κι οι Άνθρωποι και η Γλώσσα και η Γραφή κι οι Υπολογιστές κι Εσύ.
Συνειδητοποιείς πόσο πολύπλοκη και συγκεκριμένη είναι η διαδικασία με την οποία η Σελήνη γυρίζει γύρω από τη Γη, η Γη και η Σελήνη και όλοι οι άλλοι πλανήτες με τους δορυφόρους τους γύρω από των Ήλιο, Ο Ήλιος και η Γη και η Σελήνη και όλοι οι άλλοι πλανήτες με τους δορυφόρους τους και όλα τα άλλα ηλιακά συστήματα του Γαλαξία με τους πλανήτες και τους δορυφόρους τους γύρω από το Κέντρο του Γαλαξία;
Συνειδητοποιείς πώς μερικά μόνο υποατομικά σωματίδια συνδυάζονται για να σχηματίσουν όλα τα πρωτόνια και τα νετρόνια; Συνειδητοποιείς πώς οι διαφορετικοί συνδυασμοί ηλεκτρονίων, πρωτονίων και νετρονίων σχηματίζουν όλα τα χημικά στοιχεία, που όμως είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους; Πόσο μοιάζει το οξυγόνο με το σίδερο στα δικά μας μάτια; Πόσο περισσότερο διαφορετικά θα μπορούσαν δύο πράγματα να φαίνονται στα μάτια μας, για να μας φαίνεται απίστευτο ότι φτιάχνονται από τα ίδια υλικά;
Κι έπειτα, οι διαφορετικοί συνδυασμοί αυτών των στοιχείων, φτιάχνουν τόσα άλλα πράγματα που πάλι φαίνονται εντελώς διαφορετικά. Κι έχουμε το ξύλο και το μάρμαρο, έχουμε τα πάντα. Έχουμε τη Ζωή. 12 άτομα υδρογόνου, 10 άνθρακα, 7 οξυγόνου και 1 φωσφόρου σε κατάλληλες θέσεις μεταξύ τους είναι αυτά που χρειάζονται για μία μονάδα DNA. Και με τέσσερις μόνο εκδοχές αυτής της μονάδας γίνονται αρκετοί διαφορετικοί συνδυασμοί ώστε να περικλείσουν τις αμέτρητες πληροφορίες που χρειάζονται και για τον πιο απλό οργανισμό.
Ξέρεις πόσα έπρεπε να γίνουν για να υπάρξεις; Από ένα μόνο τόσο δα μικρό κύτταρο έγινες όλος εσύ. Φανταστικοεκατομμύρια χημικές αντιδράσεις, μέσα σε πολύ συγκεκριμένα περιθώρια χρονισμού, για να πας από το ενα κύτταρο στα τρισεκατομμύρια που σε αποτελούν, σε απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους. Αν δεν είχαν πετύχει όλα αυτά δεν θα είχες συναίσθηση της συνείδητότητάς σου, δεν θα κατανοούσες τη Γλώσσα, δεν θα αναγνώριζες τη Γραφή. Δεν θα μπορούσες να διαβάζεις και να καταλαβαίνεις και να επεξεργάζεσαι και να έχεις αποψη για αυτές τις Γραμμές.
Συνειδητοποιείς πόσο δύσκολη δουλειά είναι να υπάρχεις; Συνειδητοποιείς πόσες δουλειές γίνονται ασταμάτητα απλώς για να είσαι αυτό που είσαι, να είσαι εκεί που είσαι και τίποτα παραπάνω; Συνειδητοποιείς πόσα περισσότερα πρέπει να γίνουν για να αλλάζεις κάθε φορά αυτό που είσαι ή το πού είσαι; Συνειδητοποιείς πόσο ακριβή και σπάταλη κατασκευή είσαι; Συνειδητοποιείς πόσο ενέργεια καταναλώνεις, χωρίς να υπολογίσουμε πόση ενέργεια χρησιμοποιείς για τις τεχνολογικές, μηχανολογικές και άλλες προεκτάσεις σου;
Συνειδητοποιείς πόσα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν πάει διαφορετικά; Όσο πιο πίσω στο χρόνο πας, τόσο πιο μικρή αλλαγή θα χρειαζόταν για να κάνει της ίδιας τάξης διαφορά στο σήμερα.
Συνειδητοποιείς πόσο εξαρτήθηκες από ό, τι έχει ήδη συμβεί;
Συνειδητοποιείς πόσο εξαρτάσαι από ό, τι συμβαίνει γύρω σου;
Συνειδητοποιείς πόσο εξαρτάσαι ακόμα από ό, τι έχει ήδη συμβεί;
Θα μπορούσες κάλλιστα να μην έχεις υπάρξει. Αλλά υπήρξες.
Απλώς και μόνο το ότι υπήρξες ήταν ενάντια στις πιθανότητες. Μια μικρή διαφορά στη ζωή οποιουδήποτε προγόνου σου θα έσβηνε τη γραμμή του γενεολογικού δέντρου στην οποία ανήκες, θα σε έσβηνε από την εικόνα και δεν θα ήσουν πάρα μία αχρείαστη εναλλακτική πιθανότητα. Αλλά ακόμα και αν έφταναν να υπάρξουν μέχρι και οι γονείς σου, κάποιες αλλαγές στις συνθήκες θα μπορούσαν να τους κρατήσουν μακριά. Αλλά ακόμα και αν βρίσκονταν μαζί και έκαναν οικογένεια πάλι, ξέρεις πόσα διαφορετικά "παιδιά" θα μπορούσαν να είναι τη θέση σου; Μια μικρή, απειροελάχιστη διαφορά στις συνθήκες και κάποιος άλλος από τους αμέτρητους συνδυασμούς του γενετικού υλικού των γονιών σου θα είχε δώσει ζωή σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Το ίδιο ισχύει για τους γονείς σου, τον καθένα χωριστά. Και τους γονείς των γονιών σου.
Έχει σημασία αν ήταν θεός, μοίρα, τύχη, τυχαιότητα ή οτιδήποτε άλλο; Έχει σημασία αν κάποιος ή κάτι σε επέλεξε "συνειδητά" ή αν η ύπαρξή σου ήταν απλώς θέμα πιθανοτήτων;
Κληρώθηκες.
Υπήρξες. Και η πορεία σου σε έφερε αυτή τη μέρα σ' αυτόν τον Υπολογιστή, στο Ίντερνετ, σ' αυτήν την Ιστοσελίδα. Αλλά ακόμα κι έτσι δεν αρκούν όλα αυτά.
Κι η δική μου ύπαρξη ήταν ενάντια στις πιθανότητες. Αμέτρητα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί διαφορετικά και θα οδηγούσαν στην μη δημιουργία μου.
Και πώς θα διάβαζες αυτές τις γραμμές όχι μόνο αν δεν είχα υπάρξει κι εγώ, αλλά και αν για οποιοδήποτε λόγο δεν τις είχα γράψει εξ αρχής;
Βλέπεις πόσο ενάντια στις πιθανότητες είναι αυτή η αλληλεπίδρασή μας;
Η ύλη είναι η εξαίρεση του κανόνα του κενού. Η ζωή είναι η εξαίρεση του κανόνα της ύλης. Η συνείδηση είναι η εξαίρεση του κανόνα της ζωής.
Βλέπεις πόσο είμαστε η εξαίρεση της εξαίρεσης;
Αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι κανόνες, δεν θα είχαν υπάρξει οι εξαιρέσεις τους. Και αυτή είναι η παραδοξότητα της ύπαρξής μας: Είμαστε τόσο α-πίθανοι που είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς αν είμαστε αποτέλεσμα λάθους... ή αν είμαστε επιλεγμένοι.
Μάλλον και τα δύο ταυτόχρονα. Ή ίσως τίποτα από τα δύο. Ή καλυτερα και τα δύο και τίποτα από τα δύο... ταυτόχρονα...
No comments:
Post a Comment