Μια ιδέα για τις ιδέες

Όλες οι ιδέες χρειάζονται ανθρώπους να τις υποστηρίζουν, γιατί μόνες τους οι ιδέες δεν υπάρχουν. Οι ιδέες παρασιτούν στο μυαλό μας, δεν επιβιώνουν μόνες τους, δεν έχουν καν υπόσταση μόνες τους. Γι' αυτό, όλες οι ιδέες με χρειάζονται. Εγώ διαλέγω ποιες θα ενστερνιστώ και ούτε σε αυτές δεν προσφέρω εύκολα μόνιμη κατοικία. Με τόση προσφορά, αναζητώ διαρκώς καλύτερες.

Δε χρειάζομαι τις ιδέες. Οι ιδέες χρειάζονται εμένα.

Τις ιδέες τις αντικαθιστώ χωρίς ενδοιασμούς ή τύψεις. Δεν έχω υποχρέωση απέναντι σε καμία ιδέα. Αντίθετα, έχω υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου να διαλέγω, να κρατάω και να υποστηρίζω τις ιδέες που με εκφράζουν, για όσο με εκφράζουν.

Οι ιδέες μου δε με προσδιορίζουν. Εγώ προσδιορίζω τις ιδέες μου.

Οι ιδέες των άλλων δεν αποτελούν κίνδυνο για τις δικές μου ιδέες. Εκτός αν οι άλλοι δεν μπορούν να δεχτούν ότι δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ιδέες. Και εκτός αν, εξ' αιτίας των άλλων ιδεών, κινδυνεύει η ακεραιότητα η δική μου ή άλλων. Με αυτές τις δύο προϋποθέσεις, όχι μόνο δε με πειράζει οι άλλοι να έχουν διαφορετικές ιδέες, αλλά και χαίρομαι να συζητάω μαζί τους, γιατί με την συζήτηση αποκαλύπτονται οι αδυναμίες των ιδεών. Και με τη γνώση των αδυναμιών έρχεται και η δημιουργία νέων ιδεών που μας εκφράζουν ακόμα περισσότερο.

Οι ιδέες μου είναι εντελώς διαπραγματεύσιμες, η ακεραιότητά μου δεν είναι καθόλου διαπραγματεύσιμη.

Δε φοβάμαι να αλλάζω ιδέες όταν σταματούν να με εκφράζουν.
Δε φοβάμαι να μην αλλάζω ιδέες όταν εξακολουθούν να με εκφράζουν.
Δε φοβάμαι να υποστηρίζω τις ιδέες που με εκφράζουν.
Δε φοβάμαι να ακούω τις ιδέες των άλλων και να επαναπροσδιορίζω τις δικές μου.

Αλλά όλα τα παραπάνω αποτελούν μια ιδέα. Έστω ότι κάποια στιγμή η ιδέα αυτή σταματήσει να με εκφράζει. Ας πούμε ότι σταματάω να θεωρώ τις ιδέες μου διαπραγματεύσιμες και δε θέλω να τις αλλάζω. Αν αλλάξω την αρχική ιδέα, τότε ακολουθώ την αρχική ιδέα, που λέει να αλλάζω τις ιδέες όταν σταματούν να με εκφράζουν, ενώ, αν δεν την αλλάξω, θα εξακολουθώ να ακολουθώ την ιδέα ότι οι ιδέες μου είναι διαπραγματεύσιμες. Άρα, σύμφωνα με την αρχική ιδέα περί των ιδεών, όλες οι ιδέες είναι διαπραγματεύσιμες και αντικαταστήσιμες, εκτός από την ιδέα ότι όλες οι ιδέες είναι διαπραγμετεύσιμες και αντικαταστήσιμες. (Τι υπεροπτική ιδέα στ' αλήθεια! Θέτει κανόνες για όλες τις ιδέες, αλλά αφήνει απ' έξω τον εαυτό της!)

Άρα, τελικά, πόσο πραγματικά ανοιχτή είμαι στις ιδέες, αφού έχω μια ιδέα που δεν μπορώ να μην ακολουθήσω με τον έναν τρόπο ή τον άλλον;