Θέλω να το πω μια και καλή - να το βγάλω από πάνω μου μια και καλή - και σας παρακαλώ θερμά να μην με υποχρεώσετε να το επαναλάβω. Τώρα που το σκέφτομαι, σας παρακαλώ εσείς να επαναλάβετε αυτό που θα πω. Please, repeat after me:
Στη ζωή δεν υπάρχουν εγγυήσεις.
Στη ζωή δεν υπάρχει ασφάλεια.
Δεν. Υπάρχουν. Εγγυήσεις.
Δεν. Υπάρχει. Ασφάλεια.
Υπάρχει μόνο η ψευδαίσθηση της εγγύησης και η ψευδαίσθηση της ασφάλειας που προκύπτουν από την υπερεκτίμηση του λόγου και της ύλης.
Ακούω τους ανθρώπους να δίνουν κάτι υποσχέσεις... που δεν είναι δικές τους για να δώσουν. «Θα σε αγαπώ για πάντα». «Δε θα σε αφήσω ποτέ». «Θα είμαστε για πάντα μαζί». Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή αργότερα, ακολουθούνται από τις κατηγορίες «είχες πει ότι θα με αγαπάς για πάντα», «είχες πει ότι δεν θα με αφήσεις ποτέ», «είχες πει ότι θα είμαστε για πάντα μαζί».
Μην υπόσχεστε υποσχέσεις που δεν μπορείτε (όσο και να το θέλετε) να ξέρετε αν μπορείτε να τηρήσετε. Μην δέχεστε να σας υπόσχονται υποσχέσεις που δεν μπορούν (όσο και να το θέλουν) να ξέρουν αν μπορούν να τηρήσουν.
Μην έχετε ανάγκη για κενές επιβεβαιώσεις. Μην ρωτάτε «δεν θα με πληγώσεις ποτέ, έτσι;». Μην δέχεστε να σας λένε «όλα θα πάνε καλά».
Να μιλάτε για το τώρα, για αυτό που περνάει από το χέρι σας. Να λέτε «δεν ξέρω» όταν δεν ξέρετε, αλλά και να δηλώνετε αυτά που ξέρετε. Να λέτε «σ’ αγαπώ», όταν ισχυεί, να λέτε «θα προσπαθήσω» ή «θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ», αν σκοπεύετε να κάνετε κάτι τέτοιο.
Να αποδέχεστε την ύπαρξη διαφορετικών εκδοχών. Να αποδέχεστε ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν ή να μείνουν ίδια. Σε κάθε περίπτωση, τα πράγματα μπορεί να έρθουν διαφορετικά απ’ ό,τι τα περιμένουμε και/ή θέλουμε.
Να προσπαθείτε να πλησιάσετε τον εαυτό σας. Μόνο αν προσπαθείτε διαρκώς να καταλάβετε τον εαυτό σας, τα λόγια σας θα έχουν αντίκρυσμα.
Αλλά όχι απλά να προσπαθείτε να μην πληγώνετε τους άλλους. Να μην θέλετε να πληγώνετε τους άλλους.
Και, κυρίως, ποτέ μα ποτέ μην λέτε κάτι που δεν το εννοείτε. Ποτέ μα ποτέ μην λέτε κάτι που δεν ισχύει ούτε εκείνη τη στιγμή που το λέτε.
Ο κόσμος καταστρέφεται λίγο ακόμα κάθε φορά που κοιτάτε στα μάτια έναν άνθρωπο και του λέτε πράγματα - είτε θετικά είτε αρνητικά - που δεν τα εννοείτε.
Σκεφτείτε. Γιατί όλοι ψάχνουμε επιβεβαιώσεις και εγγυήσεις; Επειδή περνάμε τόσο μεγάλο μέρος του χρόνου μας παραπλανώντας ο ένας τον άλλον.
Στη ζωή δεν υπάρχουν εγγυήσεις.
Στη ζωή δεν υπάρχει ασφάλεια.
Δεν. Υπάρχουν. Εγγυήσεις.
Δεν. Υπάρχει. Ασφάλεια.
Υπάρχει μόνο η ψευδαίσθηση της εγγύησης και η ψευδαίσθηση της ασφάλειας που προκύπτουν από την υπερεκτίμηση του λόγου και της ύλης.
Ακούω τους ανθρώπους να δίνουν κάτι υποσχέσεις... που δεν είναι δικές τους για να δώσουν. «Θα σε αγαπώ για πάντα». «Δε θα σε αφήσω ποτέ». «Θα είμαστε για πάντα μαζί». Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή αργότερα, ακολουθούνται από τις κατηγορίες «είχες πει ότι θα με αγαπάς για πάντα», «είχες πει ότι δεν θα με αφήσεις ποτέ», «είχες πει ότι θα είμαστε για πάντα μαζί».
Μην υπόσχεστε υποσχέσεις που δεν μπορείτε (όσο και να το θέλετε) να ξέρετε αν μπορείτε να τηρήσετε. Μην δέχεστε να σας υπόσχονται υποσχέσεις που δεν μπορούν (όσο και να το θέλουν) να ξέρουν αν μπορούν να τηρήσουν.
Μην έχετε ανάγκη για κενές επιβεβαιώσεις. Μην ρωτάτε «δεν θα με πληγώσεις ποτέ, έτσι;». Μην δέχεστε να σας λένε «όλα θα πάνε καλά».
Να μιλάτε για το τώρα, για αυτό που περνάει από το χέρι σας. Να λέτε «δεν ξέρω» όταν δεν ξέρετε, αλλά και να δηλώνετε αυτά που ξέρετε. Να λέτε «σ’ αγαπώ», όταν ισχυεί, να λέτε «θα προσπαθήσω» ή «θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ», αν σκοπεύετε να κάνετε κάτι τέτοιο.
Να αποδέχεστε την ύπαρξη διαφορετικών εκδοχών. Να αποδέχεστε ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν ή να μείνουν ίδια. Σε κάθε περίπτωση, τα πράγματα μπορεί να έρθουν διαφορετικά απ’ ό,τι τα περιμένουμε και/ή θέλουμε.
Να προσπαθείτε να πλησιάσετε τον εαυτό σας. Μόνο αν προσπαθείτε διαρκώς να καταλάβετε τον εαυτό σας, τα λόγια σας θα έχουν αντίκρυσμα.
Αλλά όχι απλά να προσπαθείτε να μην πληγώνετε τους άλλους. Να μην θέλετε να πληγώνετε τους άλλους.
Και, κυρίως, ποτέ μα ποτέ μην λέτε κάτι που δεν το εννοείτε. Ποτέ μα ποτέ μην λέτε κάτι που δεν ισχύει ούτε εκείνη τη στιγμή που το λέτε.
Ο κόσμος καταστρέφεται λίγο ακόμα κάθε φορά που κοιτάτε στα μάτια έναν άνθρωπο και του λέτε πράγματα - είτε θετικά είτε αρνητικά - που δεν τα εννοείτε.
Σκεφτείτε. Γιατί όλοι ψάχνουμε επιβεβαιώσεις και εγγυήσεις; Επειδή περνάμε τόσο μεγάλο μέρος του χρόνου μας παραπλανώντας ο ένας τον άλλον.
No comments:
Post a Comment