Τα ημερολόγιά μου είναι ο προσωπικός μου τρόπος μέτρησης και αναγνώρισης του χρόνου. Ολόκληρες χρονικές περίοδοι εξαφανίζονται, εκμηδενίζονται σε μια βίαιη συστολή του χρόνου, σε ένα γύρισμα μιας σελίδας. Άλλες διογκώνονται, διαστέλλονται, καλύπτουν σελίδες και σελίδες, αποδεικνύοντας ότι εκείνες τις στιγμές απέρριψα τη ροή των γεγονότων γύρω μου και επέλεξα να τυλιχθώ σε χαρτί και μελάνι ή γραφίτη. Είναι άραγε το ίδιο το να κλείνεσαι στον εαυτό σου με το να κλείνεσαι στα γραπτά σου; Η διαφορά είναι ότι τα γραπτά σου αντικατοπτρίζουν τα συμπεράσματά σου ακριβώς όπως έγιναν, ενώ η ανάμνηση μιας στιγμής αλλοιώνεται, εξελίσσεται μαζί σου με το πέρασμα του χρόνου. Αυτό τα κάνει άραγε πιο αντικειμενικά; Τα γραπτά αυτά είναι η αντικειμενικότητα στην υποκειμενικότητα. Μια αντικειμενική καταγραφή της υποκειμενικότητας μιας στιγμής. Άρα...Τα ημερολόγιά μου είναι μια μορφή εξωτερικής μνήμης. Εκεί βρίσκονται αποθηκευμένες πληροφορίες που μπορεί να μην υπάρχουν ή να είναι λίγο διαφορετικές στο μυαλό μου. Είναι, κατά μια έννοια, ένα αρχείο μνημών. Άρα...
Τα ημερολόγιά μου είναι η εν δυνάμη σύνδεση κάθε στιγμιαίου εαυτού μου με κάποια παρελθοντική φάση του. Είναι τα οχήματα με τα οποία μπορώ να κινούμαι πάνω στη διαδρομή που έχω χαράξει. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αποτελούν ένα είδος προσωποκεντρικής χρονομηχανής. Άρα...
Τα ημερολόγιά μου είναι το στίγμα της ταυτότητας μου στο χρόνο.
No comments:
Post a Comment