Και όμως γυρίζει!

Υπέρτιτλος: Ψυχραιμία!
Υπότιτλος: Η εξομολόγηση ενός χρόνιου καταθλιπτικού.

1) Ως γνωστόν, όταν δεν ξέρεις, δεν ξέρεις τι είναι αυτό που δεν ξέρεις. Δηλαδή, μπορεί θεωρητικά να ξέρεις, πρακτικά, όμως, ποτέ δεν θα γνωρίσεις τι δεν ξέρεις μέχρι να και αν δεν το μάθεις. Σας μπέρδεψα αρκετά; Και πού είστε ακόμα!

2) Κι όμως, γυρίζει! Τι θέλω να πω μεταφέροντας τα λόγια του Γαλιλαίου; Θέλω να πω ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που ισχύουν είτε μας αρέσει/βολεύει είτε όχι. Η Γη, για παράδειγμα, γύριζε και γυρίζει είτε άρεσε στους ιεροεξεταστές είτε όχι. Χρειαζόμαστε οξυγόνο, νερό, τροφή είτε μας αρέσει είτε όχι. Η χημική σύσταση του νερού είναι Η2Ο είτε μας αρέσει είτε όχι. Κλπ κλπ κλπ. Αυτά είναι παραδείγματα από δεδομένα που αποδεικνύονται με πειράματα, μέσω της επιστήμης και ενίοτε και μέσω μόνο της κοινής λογικής.

3) Υπάρχουν όμως και άλλου είδους "αλήθειες" (θα μου επιτρέψετε τη χρήση αυτής της ταλαιπωρημένης λέξης), αυτές που δεν είναι τόσο απτές και προσιτές.

Για παράδειγμα, είναι δεδομένο ότι η ζωή μας δεν μπορεί να είναι συνεχώς όπως ακριβώς την θέλουμε. Είτε μας αρέσει είτε όχι. Είναι ένα θέμα απλής, καθαρής στατιστικής. Ή και μόνο λογικής, γι' αυτό δεν θα πλατειάσω προσπαθώντας να το αποδείξω. Προσέξτε, όμως. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πόσο προσπαθούμε ή όχι. Είτε ξεσκιζόμαστε για όλα είτε δεν κουνάμε το δαχτυλάκι μας για τίποτα, το παραπάνω ισχύει. Δεν γίνεται πάντα τα πράγματα να είναι όπως τα θέλουμε και δεν γίνεται να αποφύγουμε ότι θα γίνονται και πράγματα που δεν θέλουμε.

Αυτό, όμως, τι σημαίνει για εμάς; Ότι δεν υπάρχει διαφορά στο αν θα είμαστε εντελώς αδρανείς ή αν θα προσπαθούμε; Ή μήπως ότι δεν κάνει διαφορά πώς αντιμετωπίζουμε τις δυσάρεστες καταστάσεις;

4) Όχι, δεν σημαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Σημαίνει μόνο αυτό που σημαίνει, αν με 'νοείτε. Αλλά κι αν δεν με 'νοείτε, δεν πειράζει, σήμερα το μήνυμα που θέλω να μεταδώσω θέλω να είναι απλό και κατανοητό κι ας χάσει φιλοσοφικούς... πόντους!

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!!!!!

Παρ'τε μαζί μου μια καλή, βαθιά αναπνοή και επαναλάβετε φωναχτά την παρακάτω δήλωση:

Και όμως γυρίζει!

Γιατί, ναι, έτσι είναι, γυρίζει. Ό,τι κι αν συμβαίνει με τα πολιτικο-οικονομικά μας, η Γη γυρίζει, ο Ήλιος ανατέλλει και δύει, η Σελήνη μικραίνει και μεγαλώνει. Ο ουρανός είναι ουρανός και το χώμα χώμα. Κι εσείς, όλοι, είστε αυτοί που είστε κι εγώ είμαι αυτή που είμαι. Ταρακουνημένοι, αγχωμένοι, ριγμένοι, εκμεταλλευμένοι, ανήσυχοι, αλλά είμαστε ακόμα εμείς. Γιατί πάντα είμαστε εμείς, είναι αυταπόδεικτο!

Αλλά σας υποσχέθηκα ένα απλό και χωρίς φιλοσοφικές γιρλάντες μήνυμα. Το μήνυμά μου, λοίπον, το οποίο συμπεραίνεται από τις παραπάνω τέσσερις παρατηρήσεις, είναι το εξής: Η οικονομική κρίση είναι η οικονομική κρίση και τα μέτρα είναι τα μέτρα. Σωστά, λάθος, στραβά, ανάποδα, αναγκαία, τραγικά, τα πράγματα έχουν φτάσει εδώ που έχουν φτάσει.

Δεν έχει νόημα να το αρνούμαστε.
Δεν έχει νόημα να παραιτούμαστε (no pun intended).
Και κυρίως δεν έχει κανένα, μα κανένα, νόημα να τρώμε τα λυσσακά μας!!! (Πω πω παραχαλάρωσα γλωσσικά!)

Ψυχραιμία, συμπολίτες ή, καλύτερα, συνάνθρωποι!!! Ή ίσως συγγήινοι! Ή θα μπορούσα να σας πω συνόντα! Όπως και να 'χει, ψυχραιμία!

Σας παρακαλώ, ας μείνει η κρίση οικονομική! Μην την κάνουμε και πανικού από πάνω! Ας κάνουμε όλοι ό,τι καλύτερο μπορούμε σύμφωνα με τις αρχές και τα πιστεύω μας, ας προσπαθήσουμε και ο καθένας μόνος του να τα βγάλει πέρα όσο καλύτερα μπορεί για αυτόν και την οικογενειά του, αλλά πάνω απ' όλα αυτό είναι το σημείο που η ανθρωπιά δεν είναι απλά θεμιτή αλλά απολύτως απαραίτητη. Βλέπω τους ανθρώπους στο δρόμο και τρομάζω! Τσακώνονται όλοι με το παραμικρό, με το τίποτα! Πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον, βρίζονται, αλληλοπατιούνται, ξεμαλλιάζονται! Σαν ομάδα είμαστε στα όρια της παράνοιας! Κάντε ένα διάλειμμα, προσπαθήστε να ηρεμήσετε και σταματήστε τον κανιβαλισμο!!

Και, ναι, η Γη θα γυρίσει και, ναι, το Αύριο θα μας βρει με τον έναν τρόπο ή με τον άλλον. Ναι, τα πράγματα φαίνονται και είναι σκούρα. Αλλά, ψυχραιμία! Με το να φρικάρουμε δεν θα αλλάξει το πόσο σκούρα είναι τα πράγματα. Μου πήρε χρόνια να μπορέσω να το καταλάβω αυτό, γιατί όπως είπα στην αρχή όταν δεν ξέρεις, δεν ξέρεις τι δεν ξέρεις. Γιατί η θεωρία δεν αρκεί. Το άκουγα, το επαναλάμβανα, αλλά δεν γινόταν τίποτα. Υπάρχει κάτι που γίνεται μέσα σου και αλλάζει ο τρόπος που εσύ αντιλαμβάνεσαι το ίδιο πράγμα ή την ίδια κατάσταση. Δεν είναι ο ένας τρόπος σωστός ή λάθος. Είναι απλά διαφορετικός. Και η διαφορετικότητα αυτή έγκειται στην παραγωγικότητά τους. Στη μια περίπτωση τρωγόμαστε και μόνοι μας και μεταξύ μας, στην άλλη κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, δεν παθαίνουμε και έλκος από το άγχος και δεν ανακυκλώνουμε την... κρίση κανοντάς την πάσα στους γύρω μας.

Γι'αυτό....

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!!!

(Και όμως γυρίζει!)