Ταχυδακτυλουργικά

Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιο είναι το πραγματικό μυστικό του Ταχυδακτυλουργού; Σίγουρα σκέφτεστε πράγματα όπως "η ταχύτητα", "η επιδεξιότητα", "η εξάσκηση", τα οποία σαφώς χρειάζονται, αλλά δεν ανήκουν στην πρώτη πρώτη θέση. Τεντώστε τα αυτιά σας και πλησιάστε όσο πιο πολύ μπορείτε, γιατί μπορεί να σκοπεύω να σας πω το μυστικό, αλλά δεν πρόκειται να το φωνάξω κι όλας. Η εκμυστήρευση έχει το δικό της σαβουάρ βιβρ.

Το πραγματικό μυστικό του Ταχυδακτυλουργού είναι η απόσπαση της προσοχής.

Την στιγμή που πρέπει να κρύψει ή να εμφανίσει κάτι με το δεξί του χέρι, θα κοιτάξει με έντονο ενδιαφέρον προς την αντίθετη κατεύθυνση και θα κάνει κάποιο σχόλιο τραβώντας την προσοχή του κοινού σε κάτι άλλο, ακριβώς την πιο κρίσιμη στιγμή. Ένα δευτερόλεπτο μετά, η στιγμή έχει περάσει και τα δάχτυλα του ταχυδακτυλουργού έχουν κάνει τη δουλειά τους. Ο ίδιος καλεί την προσοχή τού - ανυποψίαστα παραπλανημένου - κοινού πάλι στα χέρια του και ω! Ως δια μαγείας, πράγματα εμφανίστηκαν, εξαφανίστηκαν, μεταμορφώθηκαν!

Το θέμα είναι, αγαπητοί κυρίες και κύριοι και μικροί φίλοι, ότι ο Ταχυδακτυλουργός μάς εξαπατά για καλό σκοπό, αυτόν της διασκέδασης. Κανείς μας δεν πιστεύει ότι είναι πραγματικά μάγος, αλλά ούτε μας ενδιαφέρει ούτε μας πειράζει αυτό. Είμαστε διατεθειμένοι να μας κοροϊδέψει μπροστά στα μάτια μας, γιατί έτσι ζούμε τη μαγεία. Αν δεν θέλαμε να εξαπατηθούμε, δεν θα πηγαίναμε να τον δούμε. Πρόκειται, λοιπόν, για μία κοινωνική σύμβαση, μία άγραφη συμφωνία: του επιτρέπουμε να μας παραπλανεί σε αντάλλαγμα με το δέος του φαινομενικά αδύνατου και μάλιστα τον διαβεβαιώνουμε ότι όσο καλύτερα μας παραπλανεί τόσο περισσότερο θα τον επιβραβεύουμε.
Ωστόσο, η σύμβαση αυτή δεν ισοδυναμεί με παραίτηση από τη μερια του θεατή. Δεν έχω δει ούτε έναν άνθρωπο να κλείνει τα μάτια του την ώρα του μαγικού. Οι περισσότεροι μάλιστα παρακολουθούν προσεκτικά, προσπαθώντας να "πιάσουν στα πράσα" τον ταχυδακτυλουργό την ώρα που τους εξαπατά. Φυσικά, σπανίως τα καταφέρνουν, τουλάχιστον, όμως, προσπαθούν και η αποτυχία τους οφείλεται στην δεξιοτεχνία του ταχυδακτυλουργού, κάνοντας την όλη διαδικασία ακόμα πιο απολαυστική.

Η σύμβαση αυτή, όσο θεμιτή είναι όταν γίνεται με τον ταχυδακτυλουργό, τόσο... αθέμιτη είναι όταν γίνεται με σχεδόν οποιονδήποτε άλλο, κυρίως δε με πολιτικούς, δημοσιογράφους, γιατρούς, πολιτικούς μηχανικούς... το πιάνετε το νόημα.

Το τρικ του... ταχυδακτυλουργού είναι από τα παλαιότερα στην διοίκηση. Δεν θα ισχυριστώ ότι πρόκειται για καμιά πρωτοτυπία της τωρινής και των προηγούμενων δικών μας κυβερνήσεων. Αλλά θα πω ότι έχει επιστρατευθεί τόσο πολύ τον τελευταίο καιρό, που πλέον δεν είναι τόσο ότι μας αποσπούν την προσοχή, όσο ότι κλείνουμε τα μάτια μας.
Οι πολιτικοί, πλέον, δεν έχουν καμία δεξιοτεχνία. Μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας, σε αργή κίνηση, αλλά εμείς έχουμε αποβλακωθεί τόσο πολύ που εξακολουθούμε να νομίζουμε ότι παρακολουθούμε κάτι ακατανόητο. Μας έχουν πείσει τόσο πολύ ότι δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, μας έχουν κάνει να αμφιβάλλουμε την κοινή λογική, την νοημοσύνη μας, το τι μας λένε τα ίδια μας τα μάτια και τα αυτιά μας, σε σημείο που μας λένε το μήλο πορτοκάλι κι εμείς μετά προσπαθούμε να το στύψουμε στο στίφτη κι απορούμε γιατί δεν βγαίνει χυμός.

Έχουμε αναρωτηθεί γιατί από τους ταχυδακτυλουργούς έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις;

Ας φέρω, όμως, ένα παράδειγμα. Υπάρχουν πολλά, αλλά εγώ θα διαλέξω ένα μόνο, το "Σύνταγμα". Όλος τυχαίως, όλα βαίναν ειρηνικώς, εκτός από την ημέρα που δινόταν ψήφος εμπιστοσύνης στην καινούρια κυβέρνηση και τις ημέρες που ψηφίζονταν το μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός νόμος. Με μία κίνηση, επιτράπηκε (επιδιώχτηκε στην πραγματικότητα) από την κύβερνηση μία καταστροφή φοβερής έκτασης και κόστους, απλώς και μόνο για να πετύχει την ίδια μέρα "μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια". Το ένα ήταν η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, το άλλο θα ήταν η τρομοκρατία των πολιτών. Όχι μόνο για να φύγουν, αλλά και για να μην ξανάρθουν.

Για την ακρίβεια, όμως, ήταν τρία τα τρυγόνια. Εκτός από την ψήφιση του μεσοπροθέσμου και την "εξόντωση" της "πλατείας" ήταν και το σημάδεμα των ωρών μετά την ψήφιση του πιο μαζοχιστικού (αν θεωρείτε ότι οι βουλευτές ανήκουν σε αυτή τη χώρα) ή σαδιστικού (αν θεωρείτε ότι δεν έχουν δικαίωμα να θεωρούνται ότι ανήκουν σε αυτήν την χώρα) "προγράμματος" που έχει υπογραφεί σε ένα μεγάλο χωροχρονικό διάστημα... ήταν, λοιπόν, το σημάδεμα αυτών των ωρών από τα επεισόδεια έξω από την Βουλή, αντί από αυτά μέσα στη Βουλή. Οι συζητήσεις στράφηκαν από τη Βουλή και τις πολιτικοοικονομικοκοινωνικές επιπτώσεις της τελευταίας της απόφασης, στον δρόμο και στην καταστροφή σε χρόνο ρεκόρ.

Το μόνο που χρειάστηκε να κάνει η κυβέρνηση ήταν να πει μια λέξη και οι άνθρωποι βρέθηκαν εγκλωβισμένοι μεταξύ σφύρας και άκμονος. ΜΑΤ και προβοκάτορες τους έκαναν σάντουιτς, σε μία έκρηξη παραλογισμού και απανθρωπιάς, ενώ κάποιοι κύριοι λίγα μέτρα πιο πέρα, έναν τοίχο πιο πέρα, αλληλοχειροκροτιόντουσαν και αλληλοσυγχαίρονταν για το έργο τους. Και τι έλεγαν οι άνθρωποι από την ασφάλεια του σπιτιού τους; Πολλά και διάφορα, τα περισσότερα, όμως, απολύτως εκ του ασφαλούς. Αποστολή (ευτυχώς μόνο αυτή και όχι και κανένας άνθρωπος μαζί της) εξετελέσθει.

Όποια ίχνη δημοκρατίας υπήρχαν, εξαφανίστηκαν μια για πάντα στο τέλος του προηγούμενου μήνα και είδα ακριβώς πώς έγινε αυτό το ταχυδακτυλουργικό τρικ, γιατί είχα τα μάτια μου ανοιχτά. Καμία παραπλάνηση δεν με εμπόδισε να δω τι έγινε, ούτε και θα με εμποδίσει από το να το θυμάμαι.

Δεν είναι ταχυδακτυλουργοί. Δεν τους εκλέγουμε και δεν τους πληρώνουμε με τους φόρους μας για να μας προσφέρουν θέαμα, για να μας εξαπατούν. Και σίγουρα δεν είναι να τους χειροκροτούμε κι όλας στο τέλος κάθε νούμερου. Επομένως, βγάλτε τις παρωπίδες, τις κυριολεκτικές των ματιών και τις μεταφορικές του μυαλού, ανοίξτε καλά τα μάτια και το μυαλό σας και να είστε σίγουροι ότι το επόμενο μαγικό τρικ δεν θα σας φανεί ούτε μαγικό, ούτε τρικ. Θα το δείτε για αυτό που είναι: μια σκέτη κοροϊδία.