Θέλω να φύγω χωρίς να κουνηθώ
θέλω να βρω χωρίς να ψάξω
θέλω να ζήσω χωρίς να πονέσω
να κερδίσω δίχως να χάσω.
Θέλω να θέλω χωρίς να ζηλεύω
θέλω ν’ απέχω χωρίς να στερούμαι
να ονειρεύομαι χωρίς να φοβάμαι
και να ελπίζω χωρίς να μετανιώνω.
θέλω να βρω χωρίς να ψάξω
θέλω να ζήσω χωρίς να πονέσω
να κερδίσω δίχως να χάσω.
Θέλω να θέλω χωρίς να ζηλεύω
θέλω ν’ απέχω χωρίς να στερούμαι
να ονειρεύομαι χωρίς να φοβάμαι
και να ελπίζω χωρίς να μετανιώνω.
Πολλές φορές η άποψή μας για κάτι που έχουμε γράψει αλλάζει με το χρόνο. Μπορεί να σου αρέσει πολύ κάτι μόλις το γράψεις, αλλά να μη σου αρέσει καθόλου μετά από καιρό. Μπορεί και να μη σου αρέσει κάτι όταν το γράψεις, αλλά να το δεις με άλλο μάτι αργότερα. Το παραπάνω το έγραψα όταν ήμουν δεκαέξι χρονών και -παρόλο που προφανώς έχω αλλάξει αρκετά από τότε- δεν έχει περάσει μια μέρα που να μη με εκφράζει απόλυτα.
5 comments:
Είναι μία ομάδα ατόμων, ακόμα και σε αυτό το επίπεδο που έχουν κοινά σημεία, όπως αυτά που γράφεις! Από 15 ετών αναζητώ και προσπαθώ να δω... Τι; Μα την αλήθεια φυσικά!
Το ΘΕΛΩ... Τόσο δυνατό! Τόσο έντονο! Αναλογίσου όμως, πότε έχουμε κάτι από αυτά που θέλουμε έτσι ακριβώς όπως τα θέλουμε;
Συνηθίζω να λέω: "δεν έχουμε πάντα αυτό που θέλουμε" και θεωρώ ότι μάλλον ποτέ δε το' χουμε!
Έζησα πριν λίγους μήνες μία πρωτόγνωση, για μένα ως τότε, εμπειρία, την προσπάθεια εκπλήρωσης των θέλω μου. ΘΕΛΩ για αυτό που νιώθω, τύψεις να μην έχω. ΘΕΛΩ πόνο να μη νιώθω για αυτό που κάνω. ΘΕΛΩ αγάπη ειλικρινή. ΘΕΛΩ άλλους να μη πληγώνω. ΘΕΛΩ... τόσα και τόσα...
Αλλά, ειλικρινά, πιστεύει κανείς ότι τόσο απλή είναι η ζωή;;; Θα γελάσω! Μη!
Μην με παρεξηγείτε, πιστεύω ότι για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, είναι απαραίτητο να τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις... Ποιες..;
Θα μιλήσω μαθηματικά...
ΘR = Θ * c
όπου ΘR:πραγματικό θέλω
Θ:επιτεύξιμο θέλω (αλλά όχι το δικό μας!)
c:αστάθμιτη σταθερά όλων των υπολοίπων παραγόντων(!), του υποσυνείδητου εαυτού μας και του σνειδητού, του χαρακτήρα μας και αυτών που δύνανται να μας επηρεάσουν προς την επίτευξη του θέλω μας.
Ε! Το c είναι σαν την μάζα στον τύπο του Αϊνστάιν... Άπειρη μάζα...
Μη με περάσετε για χαζό!
Απλά, ο καθένας πρέπει το δικό του κουμπί να βρει...
...και το δικό μου το κουμπί μου φαντάζει άφταστο, όπως άφταστο νιώθω και της ΑΝΑΖΗΤΗΤΡΙΑΣ να είναι...
Αυτό λέω στην αρχή. Ζούμε νιώθωντας/θέλοντας κάτι που μας φαντάζει άφταστο...
Στην τελική, όμως, τι νόημα έχει να θέλεις αν δεν μπορείς να έχεις;
Μην πέφτεις στην παγίδα!Δεν είπα αυτό! Είπα: "Ζούμε νιώθωντας/θέλοντας κάτι που μας φαντάζει άφταστο..."
Εμείς απλά τα θεωρούμε άφταστο! Δεν είναι! Απλά πρέπει να το νιώσουμε αυτό...
Πως; Δεν ξέρω... Κουμπάκι που πρέπει να βρεις!
Πήρα αφορμή από το πρώτο σου σχόλιο όπου είπες ότι "δεν έχουμε πάντα αυτό που θέλουμε και θεωρώ ότι μάλλον ποτέ δε το 'χουμε"!
Post a Comment