Οι Κόσμοι μου

Σε όλα τα παιδιά αρέσουν οι ιστορίες, τα παραμύθια, τα κινούμενα σχέδια, τα βιβλία. Σε όλα τα παιδιά αρέσει να μπαίνουν σε άλλους κόσμους. Για ορισμένα παιδιά, όμως, οι φανταστικοί κόσμοι είναι κάτι παραπάνω από διασκέδαση· είναι θέμα επιβίωσης. Γιατί για ορισμένα παιδιά ο πραγματικός κόσμος δεν είναι και τόσο παιδικός.

Ήμουν ένα τέτοιο παιδί. Ένα παιδί που είχε πολλούς λόγους να προτιμάει και να επιδιώκει να ζει σε φανταστικούς κόσμους. Ήταν ο τρόπος μου να μπορώ να αντέχω την πραγματικότητα. Και ήταν μια μικρή προσπάθεια αυτοπροστασίας, αυτή η απόσυρση. Κλεινόμουν στο μυαλό μου και γινόμουν μέρος ενός διαφορετικού κόσμου.

Και μεγάλωσα. Εκείνη η πραγματικότητα που με οδηγούσε στην φαντασία έγινε από πραγματικότητα παρελθόν. Αλλά κάποια πράγματα σε επηρεάζουν καθοριστικά και η σχέση μου με την φαντασία, αποτέλεσμα τέτοιων πραγμάτων, δεν άλλαξε όταν αυτά προσπεράστηκαν.

Είναι τόσο εύκολο, τόσο φυσικό για μένα να χάνομαι σε άλλους κόσμους. Ένα βιβλίο, μία ταινία, ένα τραγούδι, μια εικόνα, ένα όνειρο μπορούν να με απορροφήσουν, να γίνουν πολύ πιο αληθινά από την «πραγματικότητα».

Και κάποιες φορές η επιστροφή στον «πραγματικό» κόσμο έχει αποδειχτεί μεγάλη πρόκληση...

Τις επόμενες επτά καταγραφές θα τις αφιερώσω στους επτά σημαντικότερους κόσμους μου.

Αλλά πρώτα θα αφιερώσω αυτό το τραγούδι σε όλες τις ψυχές που δεν μπορούν, ούτε και θέλουν, να περιοριστούν.