Ο πρώτος κόσμος που με διεκδίκησε ήταν ο αέρινος κόσμος του «Γλάρου Ιωνάθαν» του Ρίτσαρντ Μπαχ. Ήμουν μόλις εφτά χρονών όταν το διάβασα για πρώτη φορά και με μάγεψε αμέσως. Ταυτίστηκα απόλυτα με τον νεαρό Ιωνάθαν που δεν μπορούσε να ταιριάξει στην κοινωνία των γλάρων. Τον θαύμασα για τον τρόπο που αφοσιώθηκε σε αυτό που αγαπούσε, την πτήση, και βρήκε τρόπο να ανακαλύπτει μόνος του τι πρέπει να κάνει για να βελτιωθεί. Τον θαύμασα για το θάρρος του, όταν αντιμετώπισε την αποδοκιμασία των υπολοίπων για τον διαφορετικό τρόπο ζωής του. Τον θαύμασα γιατί δεν πτοήθηκε από την έλλειψη υποστήριξης και κατάφερε να επιβιώσει μόνος του, εντελώς ελεύθερος, αριστεύοντας σε αυτό που του άρεσε περισσότερο απ’ όλα. Και το κυριότερο, τον θαύμασα γιατί δεν τον πίκρανε αυτή η εμπειρία, δεν του χάλασε την ακεραιότητα. Αντίθετα, τον γέμισε με κατανόηση και γνήσιο ενδιαφέρον για τους... συγγλάρους του, σε τέτοιο βαθμό, που δεν δίστασε να επιστρέψει σε αυτούς με σκοπό να διδάξει εκείνους ήθελαν να μάθουν.
Απλό, όμορφο, με όσα επίπεδα επιθυμείς να αναγνωρίσεις. Μπορείς να το διαβάσεις σαν μια απλή ιστορία, ακόμα και σαν ένα απλό παραμύθι για παιδιά, ή μπορείς να το δεις σαν ένα ολόκληρο φιλοσοφικό κίνημα. Κάθε φορά που το διαβάζω ανακαλύπτω ένα ακόμα επίπεδο, μια παραπάνω συνειδητοποίηση. Όπως με μια κλασμομορφή (fractal), μπορείς να πλησιάζεις και να απομακρύνεσαι όσο θες, αλλά τα μοτίβα θα επαναλαμβάνονται επ’ άπειρον. Βαθαίνουν, αλλά και μικραίνουν, πάντα σχηματίζοντας κάτι παραπάνω.
Απλό, όμορφο, με όσα επίπεδα επιθυμείς να αναγνωρίσεις. Μπορείς να το διαβάσεις σαν μια απλή ιστορία, ακόμα και σαν ένα απλό παραμύθι για παιδιά, ή μπορείς να το δεις σαν ένα ολόκληρο φιλοσοφικό κίνημα. Κάθε φορά που το διαβάζω ανακαλύπτω ένα ακόμα επίπεδο, μια παραπάνω συνειδητοποίηση. Όπως με μια κλασμομορφή (fractal), μπορείς να πλησιάζεις και να απομακρύνεσαι όσο θες, αλλά τα μοτίβα θα επαναλαμβάνονται επ’ άπειρον. Βαθαίνουν, αλλά και μικραίνουν, πάντα σχηματίζοντας κάτι παραπάνω.
We can lift ourselves out of ignorance, we can find ourselves as creatures of excellence and intelligence and skill - Jonathan
Heaven is not a place, and it is not a time. Heaven is being perfect. You will begin to touch heaven, Jonathan, in the moment that you touch perfect speed. And that isn’t flying a thousand miles an hour, or a million, or flying at the speed of light. Because any number is a limit, and perfection doesn’t have limits. Perfect speed, my son, is being there. - Chiang
The only true law is that which leads to freedom. There is no other. - Jonathan
"Jonathan sighed. The price of being misunderstood, he thought. They call you devil or they call you god."
No comments:
Post a Comment