Ξεκίνησες για το ταξίδι σου χωρίς να το ξέρεις, πριν να μπορείς ακόμα και να καταλάβεις ότι ταξιδεύεις. Γιατί στην αρχή άλλοι σε οδηγούσαν, άλλοι αποφάσιζαν τα επόμενά σου βήματα στο δικό σου, όμως, ταξίδι. Ο τρόπος με τον οποίον ταξίδευαν αυτοί οι άνθρωποι, ωστόσο, σε μάθαινε σιγά σιγά τι είναι ή έστω τι θεωρείται από αυτούς απαραίτητο. Τους έβλεπες να μαζεύουν τροφή, εμπειρίες. Και τα κατέγραφες όλα αυτά. Άρχισες κι εσύ να μαζεύεις τα δικά σου απαραίτητα. Πρώτα έπαιζες ότι μαγειρεύεις ή χτίζεις ένα σπίτι ή μαθαίνεις να φτιάχνεις μια μηχανή. Το παιχνίδι μετατράπηκε σε πραγματικότητα χωρίς να το συνειδητοποιήσεις.
Κάποια στιγμή κατάλαβες ότι ταξιδεύεις. Όπως όταν έμαθες ότι γυρίζει η Γη, παρ' όλο που δεν το νιώθεις. Κι ενώ σε παραξένεψε αυτή η γνώση γιατί δεν ένιωθες να κινείσαι, βαθιά μέσα σου αναγνώρισες την αλήθεια της. Φυσικά η Γη γυρίζει. Και φυσικά κι εσύ ταξιδεύεις. Από πάντα.
Κάποιες φορές το ταξίδι αυτό είναι άκοπο. Όχι απαραίτητα εύκολο, αλλά αβίαστο. Σαν να υπάρχει ο δρόμος μπροστά σου κι όσο δύσκολος κι αν είναι, όσο ανηφορικός, όσο κακοτράχαλος ή όσο βαρύ κι αν είναι το φορτίο στην πλάτη σου, εσύ απλώς πρέπει να συγκεντρωθείς να αντέξεις να τον περπατήσεις.
Άλλες φορές, όμως, βρίσκεσαι σε σταυροδρόμια. Κι εκεί πρέπει να αποφασίσεις προς τα πού θα πας. Δεν ξέρεις ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος, δεν ξέρεις καν αν κάνει διαφορά η επιλογή σου. Αλλά πρέπει να το σκεφτείς. Πρέπει να κρίνεις ότι ό,τι μπορούσες να έχεις υπολογίσει το υπολόγισες.
Ορισμένες φορές, δεν υπάρχει δρόμος. Και δεν ξέρεις όχι απλά αν πηγαίνεις κάπου καλύτερα ή χειρότερα, αλλά και αν πηγαίνεις οπουδήποτε. Θα μπορούσε κάλλιστα να πηγαίνεις σε κύκλους.
Άλλες, είσαι σε έναν δρόμο, αλλά κάτι σου λέει ότι δεν πηγαίνεις καλά. Και τότε πρέπει να αποφασίσεις αν θα επιλέξεις να αφήσεις το δρόμο ή αν θα αγνοήσεις το ένστικτό σου.
Και κάποιες φορές χάνεσαι.
Αν χαθείς...
Κράτησε την ψυχραιμία σου. Είναι πολύ σημαντικό το να έχεις καταλάβει ότι έχεις χαθεί. Είναι το πρώτο βήμα για να μπορέσεις να "βρεθείς".
Αν χαθείς...
Σταμάτα εκεί που είσαι. Δεν έχει νόημα να προχωρήσεις παρακάτω, αφού δεν ξέρεις πού είσαι. Αλλά ούτε έχει νόημα να πας προς τα πίσω ακόμα.
Αν χαθείς...
Πάρε το χρόνο σου και σκέψου πώς έφτασες σε αυτό το σημείο. Προσπάθησε να θυμηθείς όσο περισσότερα μπορείς, όσο πιο πολλές λεπτομέρειες μπορείς, σχετικά με τη διαδρομή σου. Ανάλυσε αυτά που θυμάσαι, σκέψου ποια σημεία μπορεί να ήταν αυτά που βγήκες από το δρόμο σου.
Αν χαθείς...
Είναι ιδανική στιγμή για να επιβεβαιώσεις τον προορισμό σου. Όχι να τον αμφισβητήσεις επειδή δυσκολεύτηκες, αλλά να διερευνήσεις, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, γιατί επιθυμείς αυτόν τον προορισμό, ποια είναι τα θετικά και τα αρνητικά της επιλογής σου και πού ισορροπεί η πλάστιγγα κόστους-απόδοσης. Τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις, δηλαδή, για να επιδιώξεις αυτόν τον προορισμό. Μην φοβάσαι να επιμείνεις, μην φοβάσαι να αλλάξεις. Δεν είναι τόσο η επιλογή σου που θα είναι σωστή ή λάθος, αλλά ο λόγος πίσω από αυτήν.
Αν χαθείς...
Είτε σκοπεύεις να προσπαθήσεις ξανά για τον ίδιο προορισμό είτε όχι...
Γύρισε στην Αρχή. Γύρισε πίσω μέχρι ένα σημείο που θυμάσαι καλά, που αναγνωρίζεις. Ένα σημείο που ήξερες τι έκανες, που ήξερες ποιος ήσουν.
Πόσο καιρό ταξιδεύεις αλήθεια; Δεν θυμάσαι πότε ξεκίνησες. Δεν πάει η συνειδητή μνήμη σου τόσο πίσω. Αλλά η μνήμη δεν υπάρχει μόνο σε εικόνες και στιγμές που θυμάσαι. Υπάρχει μία άλλη, πιο βαθιά μνήμη, πιο πρωταρχική, μία μνήμη για το σώμα και για την ψυχή, πέρα από λέξεις και περιγραφές.
Βρες αυτήν την μνήμη. Άγγιξέ την. Έλα σε επαφή με το πιο βαθύ, πιο εσωτερικό κομμάτι της ύπαρξής σου. Εκεί θα βρεις τις απαντήσεις.
Εκεί, στην άκρη του εαυτού σου και του δρόμου σου, εκεί, στην άκρη της ταυτότητάς σου... εκεί θα θυμηθείς πράγματα που είχες ξεχάσει. Εκεί θα θυμηθείς πραγμάτα, καταστάσεις και ανθρώπους που ακόμα αγαπάς, αλλά το είχες ξεχάσει. Εκεί θα βρεις τις επιλογές σου.
Κι εκεί θα βρεις τη συνέχεια.
Στην Αρχή.
Στην Αρχή.
No comments:
Post a Comment